Umowa konkubencka (umowa partnerska)

Umowa konkubencka (umowa partnerska) – kompleksowe zabezpieczenie związków nieformalnych z Kancelarią Płatek

W polskim systemie prawnym osoby, które zdecydowały się na życie we wspólnym gospodarstwie domowym, lecz z różnych przyczyn nie zawarły małżeństwa, mogą uregulować swoje stosunki prawne i majątkowe poprzez tzw. umowę konkubencką, znaną także jako umowa kohabitacyjna lub umowa partnerska. Umowa ta stanowi narzędzie prawne, które umożliwia parom żyjącym razem bez ślubu określenie podobnych warunków współżycia jak w związku małżeńskim. Dzięki temu możliwe jest uniknięcie wielu prawnych komplikacji, które mogą wystąpić w przyszłości, zwłaszcza w kontekście rozstania czy śmierci jednego z partnerów. Zrozumienie tego, czym jest umowa konkubencka oraz jakie są jej zasady i korzyści jest istotne dla każdego, kto rozważa jej zawarcie.

Konkubinat – co to?

W potocznym rozumieniu, związek dwojga ludzi będący alternatywą dla małżeństwa, tzw. wolny związek, nazywa się konkubinatem. Należy jednak odróżnić instytucję konkubinatu od kohabitacji, ponieważ istota każdego z tych typów związków sprowadza się do innego stanu faktycznego. Zamienne stosowanie określenia konkubinatu z kohabitacją, w rzeczywistości jest błędne.

Związek kohabitacyjny można określić jako ten poważniejszy niżeli konkubinat. Kohabitacja wymaga, obok bliskości fizycznej i stosunków intymnych, stałego wspólnego zamieszkiwania i de facto wspólnego prowadzenia gospodarstwa domowego.

Osoby tworzące z kolei związek konkubencki, co do zasady, łączy stosunek intymny, niemniej jednak do zaistnienia konkubinatu nie jest wymagane stałe wspólne zamieszkiwanie. Związek ten często jest mylnie rozumiany jako prosta koegzystencja dwóch osób, jednak jego definicja wskazuje na znacznie głębsze wiązania – duchowe, fizyczne i ekonomiczne. Wobec tego umowa kohabitacyjna staje się narzędziem, które pozwala na regulację tych aspektów życia w sposób, który najbardziej odpowiada obu stronom.

Umowa partnerska: przedmiot i zakres

Umowa kohabitacyjna jest umową powstającą na podstawie przepisów prawa cywilnego. Swoją treścią reguluje szczegóły prawne oraz praktyczne dotyczące wspólnego życia partnerów. Ponadto może określać czas trwania związku, choć co do zasady, zawierana jest na czas nieokreślony. Umowę tego typu można oczywiście wypowiedzieć lub rozwiązać.

Zakres kwestii, jakie regulować może umowa partnerska, jest bardzo szeroki. W niektórych przypadkach może wydawać się, że poszczególne regulacje są zbyt daleko idące. Należy jednak mieć na uwadze, że tego typu umowy w większości zawierają osoby, które wykluczają zawarcie związku małżeńskiego lub jako pary homoseksualne nie mają możliwość takiego związku zawrzeć, a mimo wszystko planują ze sobą wspólne życie.

W umowie konkubenckiej mogą znaleźć się zapisy regulujące obowiązek opieki nad partnerem na przykład w przypadku wystąpienia u niego niepełnosprawności. Strony mogą zobowiązać się do troski i współdziałania w różnych sferach życia. Mogą udzielić zgody na przyjęcie nazwiska przez partnera. Mogą także określić obowiązek alimentacyjny lub rentę alimentacyjną, w sytuacji wypowiedzenia lub rozwiązania umowy z winy jednego z partnerów.

Temat umów konkubenckich nie raz był szerzej omawiany w przestrzeni publicznej w kontekście opieki medycznej, tj. pozyskiwania informacji o stanie zdrowia lub podejmowania decyzji w zakresie leczenia partnera, który takich decyzji nie jest w stanie podjąć autonomicznie. Oczywiście tego typu kwestie, jak zwolnienie z tajemnicy medycznej, w treści omawianej umowy również mogą się znaleźć.

Umowy kohabitacyjne są szczególnie pomocne w sytuacji sporu między partnerami, gdy ci posiadają wspólny kredyt czy są właścicielami nieruchomości lub przedmiotów o znacznej wartości. W małżeństwie tego typu kwestie są regulowane przez instytucję wspólnoty majątkowej lub intercyzy.

Forma i zawarcie umowy partnerskiej

Zawarcie umowy konkubenckiej nie jest ograniczone specyficznymi wymogami formalnymi, jednak z praktycznego punktu widzenia, aby umowa była skuteczna i wiarygodna wobec osób trzecich, powinna zostać spisana w formie pisemnej. Najlepiej, aby dokument ten został sporządzony przez doświadczonego prawnika, a następnie zatwierdzony i notarialnie poświadczony. Taka forma daje najwyższe gwarancje prawne i minimalizuje ryzyko sporów w przyszłości.

Umowa konkubinatu: rozwiązanie i spory

Umowa konkubencka może być zakończona na żądanie jednej ze stron lub w wyniku wspólnej decyzji o rozwiązaniu. Wszelkie spory wynikające z jej interpretacji lub wykonania, które mogą pojawić się po zakończeniu związku, podlegają rozstrzygnięciu przez sądy cywilne. Dzięki precyzyjnie sformułowanym postanowieniom umowy, strony mają możliwość uniknięcia wielu problemów prawnych. Umowa konkubencka może również zawierać klauzule dotyczące arbitrażu lub mediacji, co jest korzystne dla obu stron, pozwalając na szybsze i mniej kosztowne rozwiązywanie ewentualnych konfliktów.

Korzyści z zawarcia umowy konkubenckiej

Korzyści płynące z zawarcia umowy konkubenckiej są liczne. Przede wszystkim, umowa ta zapewnia stabilność prawno-majątkową, a także emocjonalną obu partnerom. Zawiera ona jasne i zrozumiałe reguły, które rządzą ich relacjami, minimalizując tym samym ryzyko niespodzianek i nieporozumień. Zawarcie takiej umowy to także wyraz dbałości o dobro drugiej osoby, ponieważ zapewnia ona odpowiednie zabezpieczenia w razie nieprzewidzianych zdarzeń życiowych takich jak choroba, niepełnosprawność czy śmierć.

Umowa konkubencka to ważne i użyteczne narzędzie prawne, które może znacząco poprawić jakość życia i bezpieczeństwo osób żyjących w nieformalnych związkach. W Kancelarii Płatek specjalizujemy się w prawie rodzinnym i cywilnym, oferując kompleksowe doradztwo i wsparcie w przygotowaniu i zawieraniu umów kohabitacyjnych.